Antonio Scurati

Antonio Scurati rođen je u Napulju 1969. godine. Gradeći znanstvenu karijeru na Državnom sveučilištu u Bergamu, počeo je predavati Teorije i tehnike televizijskog jezika. Od 2008. radi kao istraživač na milanskom IULM-u (Libera Università di Lingue e Comunicazione) te koordinira Studijskim centrom za jezik rata i nasilja. Predaje kao redoviti profesor u okviru Laboratorija za kreativno pisanje i Laboratorija za usmeno izražavanje i retoriku.
Kao uvodničar lista La Stampa napisao je eseje Guerra. Narrazioni e culture nella tradizione occidentale (2003., finalist za Premio Viareggio) i Televisioni di guerra (2003.). Nakladnička kuća Bompiani je objavila revidiranu verziju njegova prvog romana Il rumore sordo della battaglia (2006.), eseje La letteratura dell’inesperienza (2006.) i Gli anni che non stiamo vivendo (2010.) te romane Il sopravvissuto, s kojim je autor pobijedio na 43. izdanju prestižnog Premio Campiello, Una storia romantica (2007.), s kojim je osvojio Premio SuperMondello, Dijete koje je sanjalo kraj svijeta (2009.), La seconda mezzanotte (2011.), Najbolje doba našeg života (2015.) te roman o Musoliniju M (2018.).
Dijete koje je sanjalo kraj svijeta bilo je 2009. u najužem izboru za Premio Strega.
Scuratijeva djela prevedena su u mnogim zemljama.